Κ

Περιγραφή του Χρυσού Αιώνος.

Κι όπως έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί της Κίνας «τότε δεν υπήρχαν μήτε δρόμοι μήτε πλεούμενα (…) κι ο καθένας έμενε στο σπίτι του χωρίς να ξέρει τι κάνει ή περιπατούσε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Το γλένταγαν κι έτρωγαν το καταπέτασμα! Ξεκαρδίζονταν χτυπώντας την κοιλιά τους! Στο τέλος πέθαιναν από γερατειά, χωρίς να ‘χουν γνωριστεί ούτε καν μ’ αυτόν που ακούγαν το σκυλί του να γαβγίζει και τον πετεινό του να λαλεί».

Από: Ιστορίας Πρότυπον, του Raymond Queneaux, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα, 1987.