Milkyway
«Κόβουν τις θηλές της Ροζέτ, έξι κομμάτια σάρκας από τα χέρια και από τα πόδια, της κόβουν όλα τα δάχτυλα των χεριών και χώνουν ένα πυρακτωμένο σίδερο στον κόλπο και στα οπίσθιά της. Ο Curval και ο Δούκας εκσπερματώνουν από δύο φορές ο καθένας. Μετά έρχεται η Louisson, τις δίνουν εκατό βουρδουλιές, ξεριζώνουν το ένα της μάτι και την υποχρεώνουν να το φάει. Το κάνει.»
Από: 120 μέρες στα Σόδομα, του Marquis de Sade, μετάφραση από τη γερμανική έκδοση, Harenberg Edition, Dortmund 1979.
«Κόβουν τις θηλές της Ροζέτ, έξι κομμάτια σάρκας από τα χέρια και από τα πόδια, της κόβουν όλα τα δάχτυλα των χεριών και χώνουν ένα πυρακτωμένο σίδερο στον κόλπο και στα οπίσθιά της. Ο Curval και ο Δούκας εκσπερματώνουν από δύο φορές ο καθένας. Μετά έρχεται η Louisson, τις δίνουν εκατό βουρδουλιές, ξεριζώνουν το ένα της μάτι και την υποχρεώνουν να το φάει. Το κάνει.»
Από: 120 μέρες στα Σόδομα, του Marquis de Sade, μετάφραση από τη γερμανική έκδοση, Harenberg Edition, Dortmund 1979.
posted by kopoloso at 12:19
9 Comments:
Μάλιστα, Kopoloso μου. Είναι που διαβάζετε το 120 μέρες στα Σόδομα. Γι αυτό τα εδέσματα του Λιδλ σας φαίνονται λιχουδιές...
Ως φοιτητής έχω περάσει ολόκληρο τετράμηνο (120 μέρες) τρεφόμενος αποκλειστικά με ψάρι κονσέρβα (σε διάφορες γεύσεις) απ’ το λιδλ. Η σαλάτα (και κουτάλι) μου ήταν φύλλα κινέζικου λάχανου άπλυτα. Αυτά τα τρομερά συνέβησαν στην τρυφερή ηλικία των 19, πριν ακόμη ανακαλύψω τον Μαρκήσιο.
Συμπεραίνω λοιπόν πως ίσως τελικά να υπάρχει πράγματι η σχέση στην οποία, με θαυμαστή οξυδέρκεια, αναφέρεστε, μόνο που είναι προφανές πως ισχύει αντίστροφα.
Πάντως, με ανεβασμένη την LDL, η συγκεκριμένη συνταγή, δε σας δίνει και πολλά χρόνια ζωής ακόμη...
Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Αιματολογικές εξετάσεις έδειξαν ότι η συγκεκριμένη συνταγή ανεβάζει ΚΑΙ την HDL μου.
Κι έτσι επιτυγχάνεται κάποιου είδους ισορροπία μεταξύ ύλης και αντι-ύλης, μεταξύ "καλού" και "κακού".
Καλημέρα
Αχά! το μάτι της Louisson είναι λοιπόν εκείνο που έχει όλες τις φυτικές ίνες ώστε το λιπιδαιμικό κλάσμα της ΗDL να φέρνει την ποθούμενη ισοροπία!
Πονηρούλη ;-)
Πράγματι, πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως τα μάτια των ζωντανών οργανισμών φέρουν ποσότητες φυτικών ινών και μάλιστα σε κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητες ποσότητες.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον καθηγητή Φιοντόρ Γκούσταφσον (Ενδοκρινολόγος Αγροτικής Ανάπτυξης-Σωσέρ PhDΗ): "Η περιεκτικότητα του ματιού σε φυτικές ίνες διαφέρει από ζώο σε ζώο ακόμη κι όταν αυτά (τα ζώα) ανήκουν στο ίδιο είδος.
"Μεγάλη σημασία έχει το περιβάλλον, όπου ζει το ζώο, καθώς και τα οπτικά ερεθίσματα τα οποία δέχεται", μας είπε, σκαλίζοντας ταυτόχρονα τη μύτη του (με τον δείκτη του δεξιού χεριού) και τον κώλο μίας σπάνιας Κοκκινόκωλης Μαϊμούς από τη Μαδαγασκάρη (με τον αντίχειρα του αριστερού).
"Παρατηρήσαμε πως υψηλότερη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία παρουσίαζαν τα μάτια των ζώων που ζούσαν κοντά στη φύση. Αντίθετα, στα ζώα που διαβίωναν σε αστικά περιβάλλοντα, τα επίπεδα των τιμών ήταν πολύ χαμηλά και ιδιαίτερα ανησυχητικά".
Ο καθηγητής συνιστά ανεπιφύλακτα την κατανάλωση ακόμη και τριών ματιών ανά εικοσιτετράωρο, αρκεί αυτά να προέρχονται από ζώα για τα οποία είμαστε σίγουροι πως μεγάλωσαν κοντά στη φύση.
"Αισιοδοξούμε, με τη βοήθεια του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, να ξεκινήσουμε ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα, βασισμένο στα μέχρι τώρα αποτελέσματα, στα πλαίσια του οποίου θα προσπαθήσουμε να διαπιστώσουμε αν και κατά πόσο επηρεάζεται η περιεκτικότητα του ματιού σε φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία όταν το "τρέφουμε" με "εικόνες της φύσης" αντί για την ίδια τη φύση. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής βλέπετε δε μας επιτρέπει να τρέφουμε τα μάτια μας όπως θα έπρεπε κι έτσι είμαστε αναγκασμένοι να ψάχνουμε συνεχώς για εναλλακτικές λύσεις" κατέληξε. "Και τώρα με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά", μας αποχαιρέτησε κάπως απότομα ο καθηγητής, καθώς μετά μεγίστης προσοχής τράβηξε από τον κώλο της μαϊμούς ένα ολοστρόγγυλο μάτι και κρατώντας το από τις απολήξεις των νεύρων του χάθηκε πίσω από μια πόρτα η οποία έκλεισε με πάταγο πίσω του.
-...γέρασε, ψιθύρισε ο Κ.
Πριν από μερικά χρόνια, ακόμη και στους διαδρόμους, ο καθηγητής, Φιοντόρ Γκούσταφσον, δεν θα παρέλειπε να συμπληρώσει πόση σημασία έχει, το ότι η Σπάνια Κοκκινόκωλη Μαϊμού δεν έχει συλληπτήρια ουρά.
Ο Ψ., έγνεψε καταφατικά, κοιτάζοντας την ματαιότητα, στον αρμό του 5ου πλακακίου αριστερά.
Ο.κ, στον αρμό του 7ου πλακακίου, αν είναι για μια μικρή ανακρίβεια να με καταχωρείτε ως ανώνυμη...
Έκανα σουίτς στον "νέο blogger", όπως με προτρέπει εδώ κι εβδομάδες ο "παλιός", κι από τη στιγμή που το σουίτς ολοκληρώθηκε, δεν μπορώ ν’ ανοίξω τα σχόλια στα ποστς. Αν κάποια στιγμή γίνει θα είναι πιθανότατα από καθαρή τύχη (όπως τώρα). Εκτός αυτού εμφανίζει και όσους από τους αγαπημένους μου σχολιαστές δεν έχουν κάνει ακόμη σουιτς το δικό τους blog, ως Ανώνυμους!
Συμπέρασμα: Αδιάφορο εάν παρατηρούμε το 5ο πλακάκι ή το 7ο, η συνειδητοποίηση της ματαιότητας των αρμών είναι δυσβάστακτη και μη-αναστρέψιμη υπόθεση.
Με βλέπω να μετακομίζω.
Φακ!
Post a Comment
<< Home